Een van de paardeneigenaren in mijn buurt staat regelmatig met belangstelling te kijken als ik aan het werken ben met één van de eigen of revalidatiepaarden. Graag verleent hij ongevraagd advies: Ik zou hem met een bitje rijden, je moet niet masseren maar meer rijden, deze is te dik, deze is te mager, er staat teveel onkruid op jouw weide, je moet meer mest op jouw weide gooien, enz enz.
Op het einde van de (na)zomer verhoogt het gevaar op koliek. Het gras is grotendeels op waardoor er soms meer zand gehapt wordt, de samenstelling van het gras verandert en/of het paard gaat van gras over naar alleen hooi, voordroog of stro.
De een is blij en roept hoera, het is herfst. En de ander kijkt je van onder haar wenkbrauwen donker aan en verdwijnt helemaal in haar dikke trui of jas.
Bij een stijf of druk paard wordt door stalgenoten of facebookartsen snel geroepen: geef toch magnesium bij. Maar waarom zou je magnesium bijvoeren?